هر حرکت فکر نه تنها موجب تداوم “من” می گردد، بلکه خود آن حرکت عین یک مرز، قالب و محدوده است برای ذهن. فکر هرگز نمی تواند از قالبی که خود ساخته است خارج بشود و به ماوراء آن برود. زمانی هم که ذهن می کوشد تا قالب را بشکند و به ماوراء برود، قالب دیگری ایجاده کرده است. تنها زمانی حقیقت و ماوراء خود را بر ذهن بازمی نمایند که فکر از تلاش و حرکت بازایستاده است.

🖊 کریشنامورتی